De laatste loodjes
Door: Maikel
Blijf op de hoogte en volg Maikel
01 Oktober 2011 | Ghana, Kumasi
Bij deze mijn laatste spetterende verslag vanuit het internet-bevattende Kumasi. Logischerwijs zal ik weer beginnen waar ik de vorige keer ben geëindigd, en dat was bij de aankondiging dat we naar het hand in handproject zouden afreizen.
Zo gezegd, zo gedaan, dus we vertrokken afgelopen zaterdag met goede moed en veel belangrijker nog: een volle buik (ja vrijdag was weer pizzadag in Kumasi!) richting Nkoranza waar we dus zouden verblijven in het compound bij het hand-in handproject. Na een trotro-rit (jullie weten nog: de busjes voor 12 waar toch 18 mensen in passen) van 2.5 uur door de regen kwamen we aan bij een mooi gebied met verschillende idyllische huisjes waar zowel de gasten als de verstandelijk gehandicapten verbleven. Daar hebben we eerst genoten van een heerlijke lunch (Pannekoeken!) en hebben gekeken in de giftshop waar we de nodige handgemaakte souvernirtjes en cadeau's voor het gastgezin hebben bemachtigd. Dit was dan ook het leuke deel aan het hand in handproject. Voor de rest was er weinig te doen en het zwembad waar we ons op verheugden bleek een betegeld poeltje te zijn met maar liefst 20 centimeter water erin. Gelukkig hebben we de avond goed omgekekregen met de 8 andere gasten die aanwezig waren, waarvan er maar liefst 6 uit Nederland kwamen.
Na een slapeloze nacht (voor mij en Ties in ieder geval) hebben we de volgende dag besloten om even te gaan kijken naar het Boabang Monkey Sanctuary wat een goede 20 kilometer van Nkoranza ligt. We weten nog steeds niet wat slechter was: de verregende slibberige/hobbelige weg er na toe, of de Daewoo uit 1985 met 480.000 km op de teller die ons naar Boabeng-Fiema bracht. Daar aangekomen werden we door een bijna bejaard mannetje rondgeleid door een stukje authentiek regenwoud met vrij tamme aapjes. Al met al erg mooi al hebben we geen zebra's gezien (we weten niet of het oudje aan het ijlen was toen hij beweerde dat ze toch echt aanwezig waren in het kleine parkje:P).
Maandag was een vrij standaard dag in de kliniek, dus daar zal ik me niet teveel over uit laten. Dinsdag ben ik met de midwife meegegaan terwijl Ties en Kioa zich niet hebben vermaakt bij de Chief van de kliniek. We hebben gezellig wat buiken gevoeld en op momenten dat zij er niet was heb ik maar de standaardcheck-up bij de zwangeren gedaan (Bloeddruk, gewicht, week in zwangerschap en een tetanusvaccinatie). Op zich wel een prima dagje.
Woensdag was weer een productief dagje aangezien de midwife het consult deed (en onze hulp daar graag bij ontvangt). Afwisselende patiënten met hepatitis/neuropathiën/diabetes/mishandelingen hebben we zo goed als hier mogelijk proberen te begeleiden. 's middags zijn we voor een heerlijke lunch nog even naar Kumasi geweest.
Donderdag hadden we besloten om de cadeautjes voor het gastgezin te geven. Samuel was helemaal in zijn nopjes met zijn nieuwe radio (zijn oude ontving 1 radiofrequentie aangezien de antenne zijn beste tijd had gehad) en de vrouw was blij met de Sjaal die ze kreeg van Kioa al wist ze niet wat ze met de tas moest doen ze had gekregen (Ze dragen immers alles hier op hun hoofd..).
Degene die het minst in de spotlight heeft gestaan maar toch naar ons idee het meest ons heeft geholpen in het gastgezin is de dochter Esther van 13 die letterlijk de benen onder haar lijf uit rende voor ons. Daarom heb ik besloten mijn Ghana-telefoon voor haar achter te laten. Ze was er erg blij mee, maar had volgens mij geen idee hoe je het moest bedienen!
Vrijdag hadden we een afscheidsfeestje die door de volgende omstandigheden nogal flopte:
* Het liep uit: in plaats van 1 uur zoals gepland begon het pas om kwart over 2
* Bovenstaande zorgde ervoor dat Ties tijdens het lopen van zijn ongeduld-rondje is gevallen en daardoor niet aanwezig kon zijn
* Het regende ongelofelijk hard
Maar goed: we werden uitgejoeld door de hele school en na de nodige handdrukken zijn we maar vertrokken na Kumasi. Morgen vertrekken we als het goed is met bus richting Accra zodat we maandag nog een dagje aan het stand kunnen liggen voor we 's avonds om 24:00 uur het vliegtuig pakken richting Lissabon. Hier hebben we al afgesproken om om 6:00 uur 's ochtends toch maar even bij de Mac Donalds langs te gaan om ons hamburgertekort aan te vullen. Om 12:30 Nederlandse tijd zullen we dan op Schiphol aankomen.
Dit is dan ook mijn laatste verslagje. Ik hoop dat jullie net zoveel hebben genoten van het lezen ervan, als dat ik heb genoten van de leuke reacties die ik van iedereen heb ontvangen. Nogmaals mijn dank hiervoor! De reacties blijf ik jullie verschuldigd in Nederland!
Voor de laatste keer de groeten uit Kumasi!
Zo gezegd, zo gedaan, dus we vertrokken afgelopen zaterdag met goede moed en veel belangrijker nog: een volle buik (ja vrijdag was weer pizzadag in Kumasi!) richting Nkoranza waar we dus zouden verblijven in het compound bij het hand-in handproject. Na een trotro-rit (jullie weten nog: de busjes voor 12 waar toch 18 mensen in passen) van 2.5 uur door de regen kwamen we aan bij een mooi gebied met verschillende idyllische huisjes waar zowel de gasten als de verstandelijk gehandicapten verbleven. Daar hebben we eerst genoten van een heerlijke lunch (Pannekoeken!) en hebben gekeken in de giftshop waar we de nodige handgemaakte souvernirtjes en cadeau's voor het gastgezin hebben bemachtigd. Dit was dan ook het leuke deel aan het hand in handproject. Voor de rest was er weinig te doen en het zwembad waar we ons op verheugden bleek een betegeld poeltje te zijn met maar liefst 20 centimeter water erin. Gelukkig hebben we de avond goed omgekekregen met de 8 andere gasten die aanwezig waren, waarvan er maar liefst 6 uit Nederland kwamen.
Na een slapeloze nacht (voor mij en Ties in ieder geval) hebben we de volgende dag besloten om even te gaan kijken naar het Boabang Monkey Sanctuary wat een goede 20 kilometer van Nkoranza ligt. We weten nog steeds niet wat slechter was: de verregende slibberige/hobbelige weg er na toe, of de Daewoo uit 1985 met 480.000 km op de teller die ons naar Boabeng-Fiema bracht. Daar aangekomen werden we door een bijna bejaard mannetje rondgeleid door een stukje authentiek regenwoud met vrij tamme aapjes. Al met al erg mooi al hebben we geen zebra's gezien (we weten niet of het oudje aan het ijlen was toen hij beweerde dat ze toch echt aanwezig waren in het kleine parkje:P).
Maandag was een vrij standaard dag in de kliniek, dus daar zal ik me niet teveel over uit laten. Dinsdag ben ik met de midwife meegegaan terwijl Ties en Kioa zich niet hebben vermaakt bij de Chief van de kliniek. We hebben gezellig wat buiken gevoeld en op momenten dat zij er niet was heb ik maar de standaardcheck-up bij de zwangeren gedaan (Bloeddruk, gewicht, week in zwangerschap en een tetanusvaccinatie). Op zich wel een prima dagje.
Woensdag was weer een productief dagje aangezien de midwife het consult deed (en onze hulp daar graag bij ontvangt). Afwisselende patiënten met hepatitis/neuropathiën/diabetes/mishandelingen hebben we zo goed als hier mogelijk proberen te begeleiden. 's middags zijn we voor een heerlijke lunch nog even naar Kumasi geweest.
Donderdag hadden we besloten om de cadeautjes voor het gastgezin te geven. Samuel was helemaal in zijn nopjes met zijn nieuwe radio (zijn oude ontving 1 radiofrequentie aangezien de antenne zijn beste tijd had gehad) en de vrouw was blij met de Sjaal die ze kreeg van Kioa al wist ze niet wat ze met de tas moest doen ze had gekregen (Ze dragen immers alles hier op hun hoofd..).
Degene die het minst in de spotlight heeft gestaan maar toch naar ons idee het meest ons heeft geholpen in het gastgezin is de dochter Esther van 13 die letterlijk de benen onder haar lijf uit rende voor ons. Daarom heb ik besloten mijn Ghana-telefoon voor haar achter te laten. Ze was er erg blij mee, maar had volgens mij geen idee hoe je het moest bedienen!
Vrijdag hadden we een afscheidsfeestje die door de volgende omstandigheden nogal flopte:
* Het liep uit: in plaats van 1 uur zoals gepland begon het pas om kwart over 2
* Bovenstaande zorgde ervoor dat Ties tijdens het lopen van zijn ongeduld-rondje is gevallen en daardoor niet aanwezig kon zijn
* Het regende ongelofelijk hard
Maar goed: we werden uitgejoeld door de hele school en na de nodige handdrukken zijn we maar vertrokken na Kumasi. Morgen vertrekken we als het goed is met bus richting Accra zodat we maandag nog een dagje aan het stand kunnen liggen voor we 's avonds om 24:00 uur het vliegtuig pakken richting Lissabon. Hier hebben we al afgesproken om om 6:00 uur 's ochtends toch maar even bij de Mac Donalds langs te gaan om ons hamburgertekort aan te vullen. Om 12:30 Nederlandse tijd zullen we dan op Schiphol aankomen.
Dit is dan ook mijn laatste verslagje. Ik hoop dat jullie net zoveel hebben genoten van het lezen ervan, als dat ik heb genoten van de leuke reacties die ik van iedereen heb ontvangen. Nogmaals mijn dank hiervoor! De reacties blijf ik jullie verschuldigd in Nederland!
Voor de laatste keer de groeten uit Kumasi!
-
01 Oktober 2011 - 18:26
Nellie Uit Beringe:
Hoi Maikel,
Maikel ik wens je nog een paar fijne laatste dagen in Ghana toe. Dat je vlucht terug probleemloos verloopt en we je verhalen in geuren en kleuren mogen aan horen als je thuis bent.
Spannend zal het ongetwijfelt zijn je verhalen want hier in Beringe beleef je nooit zo iets moois.
Heel veel groetjes Maikel
-
01 Oktober 2011 - 21:22
Steffie:
Maikel, ik heb dien verhale mit plezier gelezen. Leuk desse wir has truuk bis! Tot gauw! -
03 Oktober 2011 - 16:34
Kelly Mennen:
Coole verhalen Maikel!
Hoop dat 't een fantastische ervaring voor je was.
Veel plezier, geniet er nog van ;)
Liefs -
03 Oktober 2011 - 17:46
Jill:
hee Maikel!
Leuk om weer te lezen, en alweer de laatste dag!
Goede reis terug en tot snel! -
03 Oktober 2011 - 18:31
Geert Vissers:
Hallo,
Ik lees dat je bijna aan het einde van je reis bent. Vast een prachtige tijd gehad daar? Ik hoop dat jij mij met iets zou kunnen helpen.
Ik ben een student aan de Hogeschool Inholland en volg nu een minor Community Based Tourism. Het project wat wij nu aan het doen zijn gaat over Ghana . Een gedeelte van ons onderzoek is om er achter te komen wat het beeld is wat mensen van Ghana hebben.
Aangezien jij nu in Ghana zit ben je de perfecte kandidaat om ons helpen met het onderzoek. Wij zouden graag een aantal vragen stellen met betrekking tot Ghana.
Hopelijk wil je ons helpen. Het zijn 18 vragen en het beantwoorden zal zo’n 10 minuten in beslag nemen. De vragen staan in het engels, maar mogen in het Nederlands beantwoord worden. De vragen inclusief antwoord kun je terug sturen naar 474205@student.inholland.nl
Alvast heel erg bedankt.
Groetjes,
Geert
1. Gender male/female
2. Age
3. Residence
4. What is your profession?
5. What is your home situation?
- single
- married, no children
- married, young child(ren)
- married, empty nest
6. How many times have you been to Ghana?
7. Did you visit the city or the villages in the North/South?
8. What kind of holiday/trip did you book mostly? like:
- luxury (5-star hotel etc.)
- basic
- community based tourism (staying at a local family)
- etc.
9. What kind of holiday/trip did you mostly use? like:
- volunteer work
- for work
- holiday all-in deal
- holiday organized by myself
- etc.
10. Why did you choose to go to Ghana? What was the main reason?
11. What were your expectations of Ghana before your visit? like: -poor, - developed, -good infrastructure etc.
12. Did those expectations come out? If not, what were the differences?
13. Did you have/Do you have any preconceived opinions about Ghana? If yes, what are they?
14. During this holiday/trip, what were the positive/negative aspects in Ghana?
15. What do you think should be improved (based on those (negative) experiences etc.)?
16. Would you visit Ghana again in the future?
17. Would you recommend Ghana to others? Explain
18. Have you ever heard of the Meet Africa Foundation? If yes, what can you tell us about it?
If you would like to add anything, feel free to do.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
