Welkom in Ahenkro-Kwabre!
Door: Maikel
Blijf op de hoogte en volg Maikel
10 September 2011 | Ghana, Ahenkro
Woensdagochtend om 6:00 uur lokale tijd zijn we vertrokken vanuit Accra richting Kumasi. Vol verbazing zaten we 's ochtends te kijken hoe druk iedereen om 5 uur 's ochtends in Accra al in de weer is, slapen doen ze blijkbaar niet hier in Ghana. Na een hectische opstopping voor de VIP-bus die richting Kumasi ging waren we dan eindelijk onderweg om 274 km af te leggen richting Kumasi. Waar we echter niet op gerekend hadden was dat we hier 6.5 uur over zouden doen..De wegen waren aldus Syto (de reisorganisatie) de beste van Ghana, hoewel wij een afwisseling van hobbelige zandwegen met hier en daar geasfalteerde stukken in Nederland niet erg zouden waarderen. Gelukkig was de bus erg luxe voor Ghana begrippen en hebben we ons prima vermaakt met de mooie panoramauitzichten vanuit de bus en een goed boek (helaas ben ik m'n fototoestel vergeten, dus de foto's zal ik een volgende keer posten!) de tijd goed omgekregen.
Kumasi lijkt erg op Accra, het is de tweede stad van Ghana en is dan ook behoorlijk groot met zijn 1.5 miljoen inwoners. Bij de aankomst was het dan ook direct hectisch. Dit kwam mede een zwerm vrouwen die op iedere bus af komt rent die arriveert om de koffers voor de inzittenden te 'dragen op hun hoofd' (al vermoed ik zelf dat er wel eens wat artikelen zullen verdwijnen tussen de mensenmassa). Achter deze zwerm vrouwen rent op zijn beurt dan weer een man met een stok die de vrouwen van de baggage afslaat. Heel apart.. Nadat we de vrouwen hadden overtuigd dat een koffer van 23 kg niet geschikt is om op een hoofd te dragen zijn we met SYTO meegegaan naar het kantoor in Kumasi en hebben we na een erg korte rondleiding door Kumasi kennisgemaakt met Samuel, de man van ons gastgezin.
We zijn met Samuel in een Tro-tro (een soort openbaar vervoer-busje voor 8 personen die in Europa al 20 jaar heeft rondgereden mar een tweede leven heeft gekregen in Afrika) vertrokken richting Ahenkro waar we dus verblijven. We zaten welgeteld met 17 mensen in dit busje terwijl het buiten 32 graden was en waren dan ook blij dat we na 45 minuten op de plaats van bestemming waren aangekomen. Samuel heeft een vrouw en 3 kinderen van 13 en 14, waarvan de dochter van 13, Esther, op dit moment als enige thuis woont. Samuel is pastor en de eerste vraag die hij aan mij stelde was dan ook 'Are you Christian?' gelukkig kom ik uit het katholieke zuiden van het land en kon ik dit dan ook beamen. Omdat Ties en Kioa naar Ghanese begrippen 'getrouwd' zijn hoefden ze deze vraag niet te beantwoorden.
De gemeenschap waarin we terecht zijn gekomen (Ahenkro) telt tussen de 5000 en 6000 inwoners en het 'dorpje' ziet er uit alsof het uit de films is gehaald. Het ligt midden in de Rimboe en de 'huizen' zijn allemaal armoedige hutjes waarin een gezin in één ruimte slaapt, eet, verblijft en zijn behoefte doet. Ties en Kioa hebben een gastverblijf waar ze in kunnen verblijven met alle luxe voorzien(stromend water, elektriciteit, een douche en een wc die zelfs af en toe doorspoelt).dit in tegenstelling tot de rest van het dorp. Ikzelf heb een kamer dicht in de buurt van een basisschool waar Samuel ook schoolhoofd is. Hoewel ik ook af en toe elektriciteit heb (ik gok zo'n 30 procent van de tijd) heb ik geen luxe van stromend water of douche.
Eenmaal aangekomen in Ahenkro had de vrouw van Samuel al snel voor ons gekookt, we kregen erg 'spicy' rijst met kleine visjes en wat een raar kruidensausje er door: bijzonder, maar wel lekker! Omdat we een erg vermoeiende reisdag hadden gehad zijn we na het eten dan ook niet al te laat naar bed gegaan.
Donderdagochtend werd ikzelf al om 2 uur gewekt door de 'spicy rijst' waaraan mijn darmen toch nog enigzins aan moesten wennen. Hierna heb ik nog even kunnen slapen tot de eerste mensen in huis om half 5 begonnen op te staan. Ikzelf ben maar om 7 uur opgestaan om van het ontbijt te gaan genieten: Brood met 'Milo' wat een beetje op oploschocomel lijkt. De mensen zelf beginnen de dag met een soort Rijst al hebben we nog geen moment gezamelijk met het gastgezin gegeten, blijkbaar hoort dat hier niet waardoor ik, Kioa en Ties met zijn 3'en apart eten.
Na het ontbijt zijn we bij de kliniek langs geweest met Samuel. Het is een klein kliniekje voor de gemeenschap en meestal is het er niet erg druk aangezien de ernstige gevallen worden doorgestuurd naar Kumasi. Volgens de 'Chief van de Clinic' konden vanaf aankomende maandag er terecht, maar we hebben met Samuel afgesproken dat we op rustige tijden naar de basisschool komen om hier te assisteren (heeft Juffrouw Steffie nog wat tips?). Ons lijkt dit in ieder geval erg leuk!
De basisscholen beginnen hier vanaf volgende week maandag en we zijn dan ook met Samuel en Mike (jonge knaap die blijkbaar een leraar is op de basisschool) door de gemeenschap gelopen om 'kinderen te werven' om toch na school te komen (veel ongeschoolde ouders houden de kinderen graag thuis voor werk of iets dergelijks). Blijkbaar komen de kinderen erg graag als ze weten dat er blanke mensen op hun schooltje rondlopen, dus wij moesten mee als lokmiddel. Hierna hebben we geluncht om 3 uur 's middags (ieder 2 bananen) en hebben we even wat 'relaxing time' gekregen voor het avondeten wat aldus Samuel het lekkerste Ghanese gerecht ever zou zijn: dit viel ons een beetje tegen, Esther en haar moeder hadden de hele middag gewerkt aan het eten dat men hier Fufu noemt het is een soort klont deeg die in soep wordt geserveerd en waar men niet op mag kouwen. Helaas waren we alle 3 geen grote fan van het gerecht en hebben we met veel moeite de helft opgegeten. Wijzelf vonden dit erg vervelend aangezien er mensen in het dorp zijn die echt honger lijden en bovendien de hele middag aan het gerecht gewerkt is. In de avonduren is het al heel snel donker hier (half 7) en vanaf dan is het ook niet geheel veilig om als westerling over de straat te lopen, daarom moeten we onze 'relaxing time' bij Kioa en Ties of bij mij op de kamer uitzitten tot we rond een uur of 10 na bed gaan.
Gisteren was ook een vrij rustige dag, we zouden op bezoek gaan naar de Queen Mother van de community (We zitten in de Ashanti-region waar iedere community nog een Chief en Queen Mother heeft die een aanzienlijke macht hebben ten opzichte van de rest van het volk). Helaas was de Queen Mother ergens anders op bezoek en hebben we weer wat ouders proberen te overtuigen om hun kinderen naar school te doen (de school is een priveschool waar mensen die het kunnen betalen schoolgeld moeten betalen (ongeveer 20 euro per jaar) en de mensen die dit niet kunnen betalen kunnen hun kinderen 'gratis' (op kosten van een soort fonds) naar school doen). In de middag heeft Kioa haar wens van vlechtjes dan eindelijk in vervulling zien komen terwijl Ties en ik 2.5 uur ons hebben verveeld met de kapsters die bezig waren met Kioa. Gelukkig hadden we gisteravond Rijst voor het avondeten aangezien we de vorige dag amper iets hadden gegeten, we hebben er dan ook van genoten!
Aangezien in het dorp geen internet is (duh..) moeten we naar de stad Kumasi voor een internetcafé zoals waar ik nu zit. Vandaag hebben we over de markt gestruind en gaan zometeen weer eens met de Tro-tro richting Ahenkro. Morgen gaan we met Samuel mee naar de kerk (we zijn er benieuwd naar de uitbundige Afrikaanse missen die worden gehouden!) en gaan misschien nog even naar de dierentuin. Ook hebben we al op de planning staan dat we volgende week vrijdag vertrekken naar Tamale (noorden van Ghana) om vanuit daar naar Mole national park te gaan voor een Safari! Ook dit zal een reis van 12 uur worden, maar we zijn erg benieuwd naar de olifanten en nijlpaarden die er te vinden zijn! Daarnaast beginnen we maandag op 8:00 uur op de kliniek die vast en zeker een goede basis zal vormen voor een volgend reisverslag!
Voor degene die dit verslag geheel hebben gelezen: Bravo! Het is heel wat meer geworden dan ik van tevoren had kunnen denken, maar het is dan ook moeilijk te beschrijven wat we hier allemaal meemaken. De foto's blijf ik jullie bij een volgend reisverslag verschuldigd. Nu verwijs ik hiervoor naar Kioa en Ties (ijzermans.waarbenjij.nu en kioarts.waarbenjij.nu) en hun facebook.
Vanuit Kumasi allemaal de hartelijke groetjes en ik ben benieuwd naar jullie reacties!
Maikel
Statistieken:
- Vrouwen die mee naar Nederland willen met me: 3 verzoeken
- Kinderen die Obruni-obruni naar ons hebben geroepen: 31.351
- Gemiddelde calorie-intake per dag: 1200 Kcal (in Nl: 2500)
Kumasi lijkt erg op Accra, het is de tweede stad van Ghana en is dan ook behoorlijk groot met zijn 1.5 miljoen inwoners. Bij de aankomst was het dan ook direct hectisch. Dit kwam mede een zwerm vrouwen die op iedere bus af komt rent die arriveert om de koffers voor de inzittenden te 'dragen op hun hoofd' (al vermoed ik zelf dat er wel eens wat artikelen zullen verdwijnen tussen de mensenmassa). Achter deze zwerm vrouwen rent op zijn beurt dan weer een man met een stok die de vrouwen van de baggage afslaat. Heel apart.. Nadat we de vrouwen hadden overtuigd dat een koffer van 23 kg niet geschikt is om op een hoofd te dragen zijn we met SYTO meegegaan naar het kantoor in Kumasi en hebben we na een erg korte rondleiding door Kumasi kennisgemaakt met Samuel, de man van ons gastgezin.
We zijn met Samuel in een Tro-tro (een soort openbaar vervoer-busje voor 8 personen die in Europa al 20 jaar heeft rondgereden mar een tweede leven heeft gekregen in Afrika) vertrokken richting Ahenkro waar we dus verblijven. We zaten welgeteld met 17 mensen in dit busje terwijl het buiten 32 graden was en waren dan ook blij dat we na 45 minuten op de plaats van bestemming waren aangekomen. Samuel heeft een vrouw en 3 kinderen van 13 en 14, waarvan de dochter van 13, Esther, op dit moment als enige thuis woont. Samuel is pastor en de eerste vraag die hij aan mij stelde was dan ook 'Are you Christian?' gelukkig kom ik uit het katholieke zuiden van het land en kon ik dit dan ook beamen. Omdat Ties en Kioa naar Ghanese begrippen 'getrouwd' zijn hoefden ze deze vraag niet te beantwoorden.
De gemeenschap waarin we terecht zijn gekomen (Ahenkro) telt tussen de 5000 en 6000 inwoners en het 'dorpje' ziet er uit alsof het uit de films is gehaald. Het ligt midden in de Rimboe en de 'huizen' zijn allemaal armoedige hutjes waarin een gezin in één ruimte slaapt, eet, verblijft en zijn behoefte doet. Ties en Kioa hebben een gastverblijf waar ze in kunnen verblijven met alle luxe voorzien(stromend water, elektriciteit, een douche en een wc die zelfs af en toe doorspoelt).dit in tegenstelling tot de rest van het dorp. Ikzelf heb een kamer dicht in de buurt van een basisschool waar Samuel ook schoolhoofd is. Hoewel ik ook af en toe elektriciteit heb (ik gok zo'n 30 procent van de tijd) heb ik geen luxe van stromend water of douche.
Eenmaal aangekomen in Ahenkro had de vrouw van Samuel al snel voor ons gekookt, we kregen erg 'spicy' rijst met kleine visjes en wat een raar kruidensausje er door: bijzonder, maar wel lekker! Omdat we een erg vermoeiende reisdag hadden gehad zijn we na het eten dan ook niet al te laat naar bed gegaan.
Donderdagochtend werd ikzelf al om 2 uur gewekt door de 'spicy rijst' waaraan mijn darmen toch nog enigzins aan moesten wennen. Hierna heb ik nog even kunnen slapen tot de eerste mensen in huis om half 5 begonnen op te staan. Ikzelf ben maar om 7 uur opgestaan om van het ontbijt te gaan genieten: Brood met 'Milo' wat een beetje op oploschocomel lijkt. De mensen zelf beginnen de dag met een soort Rijst al hebben we nog geen moment gezamelijk met het gastgezin gegeten, blijkbaar hoort dat hier niet waardoor ik, Kioa en Ties met zijn 3'en apart eten.
Na het ontbijt zijn we bij de kliniek langs geweest met Samuel. Het is een klein kliniekje voor de gemeenschap en meestal is het er niet erg druk aangezien de ernstige gevallen worden doorgestuurd naar Kumasi. Volgens de 'Chief van de Clinic' konden vanaf aankomende maandag er terecht, maar we hebben met Samuel afgesproken dat we op rustige tijden naar de basisschool komen om hier te assisteren (heeft Juffrouw Steffie nog wat tips?). Ons lijkt dit in ieder geval erg leuk!
De basisscholen beginnen hier vanaf volgende week maandag en we zijn dan ook met Samuel en Mike (jonge knaap die blijkbaar een leraar is op de basisschool) door de gemeenschap gelopen om 'kinderen te werven' om toch na school te komen (veel ongeschoolde ouders houden de kinderen graag thuis voor werk of iets dergelijks). Blijkbaar komen de kinderen erg graag als ze weten dat er blanke mensen op hun schooltje rondlopen, dus wij moesten mee als lokmiddel. Hierna hebben we geluncht om 3 uur 's middags (ieder 2 bananen) en hebben we even wat 'relaxing time' gekregen voor het avondeten wat aldus Samuel het lekkerste Ghanese gerecht ever zou zijn: dit viel ons een beetje tegen, Esther en haar moeder hadden de hele middag gewerkt aan het eten dat men hier Fufu noemt het is een soort klont deeg die in soep wordt geserveerd en waar men niet op mag kouwen. Helaas waren we alle 3 geen grote fan van het gerecht en hebben we met veel moeite de helft opgegeten. Wijzelf vonden dit erg vervelend aangezien er mensen in het dorp zijn die echt honger lijden en bovendien de hele middag aan het gerecht gewerkt is. In de avonduren is het al heel snel donker hier (half 7) en vanaf dan is het ook niet geheel veilig om als westerling over de straat te lopen, daarom moeten we onze 'relaxing time' bij Kioa en Ties of bij mij op de kamer uitzitten tot we rond een uur of 10 na bed gaan.
Gisteren was ook een vrij rustige dag, we zouden op bezoek gaan naar de Queen Mother van de community (We zitten in de Ashanti-region waar iedere community nog een Chief en Queen Mother heeft die een aanzienlijke macht hebben ten opzichte van de rest van het volk). Helaas was de Queen Mother ergens anders op bezoek en hebben we weer wat ouders proberen te overtuigen om hun kinderen naar school te doen (de school is een priveschool waar mensen die het kunnen betalen schoolgeld moeten betalen (ongeveer 20 euro per jaar) en de mensen die dit niet kunnen betalen kunnen hun kinderen 'gratis' (op kosten van een soort fonds) naar school doen). In de middag heeft Kioa haar wens van vlechtjes dan eindelijk in vervulling zien komen terwijl Ties en ik 2.5 uur ons hebben verveeld met de kapsters die bezig waren met Kioa. Gelukkig hadden we gisteravond Rijst voor het avondeten aangezien we de vorige dag amper iets hadden gegeten, we hebben er dan ook van genoten!
Aangezien in het dorp geen internet is (duh..) moeten we naar de stad Kumasi voor een internetcafé zoals waar ik nu zit. Vandaag hebben we over de markt gestruind en gaan zometeen weer eens met de Tro-tro richting Ahenkro. Morgen gaan we met Samuel mee naar de kerk (we zijn er benieuwd naar de uitbundige Afrikaanse missen die worden gehouden!) en gaan misschien nog even naar de dierentuin. Ook hebben we al op de planning staan dat we volgende week vrijdag vertrekken naar Tamale (noorden van Ghana) om vanuit daar naar Mole national park te gaan voor een Safari! Ook dit zal een reis van 12 uur worden, maar we zijn erg benieuwd naar de olifanten en nijlpaarden die er te vinden zijn! Daarnaast beginnen we maandag op 8:00 uur op de kliniek die vast en zeker een goede basis zal vormen voor een volgend reisverslag!
Voor degene die dit verslag geheel hebben gelezen: Bravo! Het is heel wat meer geworden dan ik van tevoren had kunnen denken, maar het is dan ook moeilijk te beschrijven wat we hier allemaal meemaken. De foto's blijf ik jullie bij een volgend reisverslag verschuldigd. Nu verwijs ik hiervoor naar Kioa en Ties (ijzermans.waarbenjij.nu en kioarts.waarbenjij.nu) en hun facebook.
Vanuit Kumasi allemaal de hartelijke groetjes en ik ben benieuwd naar jullie reacties!
Maikel
Statistieken:
- Vrouwen die mee naar Nederland willen met me: 3 verzoeken
- Kinderen die Obruni-obruni naar ons hebben geroepen: 31.351
- Gemiddelde calorie-intake per dag: 1200 Kcal (in Nl: 2500)
-
10 September 2011 - 14:44
Steffie:
Hee Maikel!
Ik heb ut verhaal in zien geheel gelezen;) haha. Waas idd erg lang, mer wel leuk um te lezen. Echt super vet wasse doar allemaol mitmaks en zuus. En cool desse bij de sjoeltje geis helpen. Ik heb wel tips mer det likt dr un bietje aan wie det die kinger zien. Waarsjienlijk geit ut vanzelf wel good dig kinnende :) Succes! Bin benieuwd noa de statistieken in dien volgende verhaal ;) Veul plezeer nog doa.
Groetjes, Steffie -
10 September 2011 - 15:13
Ivon:
Wat kan jij leuke verslagen schrijven, zie het bijna voor me ;)
Succes op de basisschool! En onthou de tip: Zingen kunnen ze overal ;) -
10 September 2011 - 16:16
Pap:
Hoi Maikel,
Zal maandag vast wat bijvoeding (Ensure plus) voor extreem vermagerde mensen meenemen uit Laurentiusziekenhuis!
Zondagavond moet je even digitaal naar Roermond TV kijken, ben namelijk woensdag gefilmd i.v.m. NIAZ accreditatie in het Laurentiusziekenhuis voor weer vier jaar.
Groetjes Laura, Petra en Alwie.
-
10 September 2011 - 16:24
Bjorn:
Godmejaar jonge, verveel je je nu zo hard dat je zo'n lange verhalen gaat schrijven? Ik had wel wat beters te doen als ik jou was! haha. Tijd gaat snel, amuseer jullie daar nog, we lezen je volgende verslag wel weer. Gr Bjorn -
10 September 2011 - 16:27
Laura:
Ha Broer!
Leuk verslaag en good um wir wat van dig te leaze! Zals wel flink aafvalle deze moand :P
Huul angere cultuur doa det leas ik wel wir maar natuurlijk wel huul mooi um det allemoal te zeen.
En ruig desse op safari geis, alvast veul plezeer gewenst!
Groetjes,
Laura -
10 September 2011 - 18:26
Nellie Uit Beringe:
Hallo Maikel,
Het is me wel duidelijk dat je relax ingesteld moet zijn daar in Ghana.
Vooral als je met een vervoerbusje van A naar B moet is het geduld hebben en rustig blijven.
Het zal dan als je terug bent een kippetje voor je zijn om even naar b.v. naar Amsterdam te reizen.
Het eten is zo te lezen een beetje een probleem, maar ik vind het wel top dat je er toch nog bij stil kunt staan dat andere mensen er super blij mee zouden zijn.
Het zegt wel iets van onze weelde.
Maikel je verslag is super er gebeuren de meest verrassende dingen.
Zorg voor maandag dat je hoofd weer leeg is zodat er weer nieuwe indrukken bij kunnen.
Geniet er maar van Maikel en voor de komende week weer succes.
Heeeeel veeeel groetjes van Nellie en ik wacht vol spanning op je volgende verslag. -
11 September 2011 - 09:15
Leonie:
Ha Maikel,
Toch maar eens reageren...
We hebben al je verslagen tot nu gelezen en het moet een cultuurschok zijn voor jullie.
Eigenlijk zou iedereen zoiets moeten ondernemen, alleen al om het feit dat we dan weer kunnen waarderen hoe goed we het in ons landje hebben.
Vind je het niet jammer dat jullie zo weinig in de kliniek kunnen doen? Daar gingen jullie tenslotte voor. Zo'n organisatie zou dat toch ook moeten zien.
Maar werken in het onderwijs kan ook heel bevredigend zijn..... (-:
Maikel, heel veel plezier komende tijd. Probeer er uit te halen wat er in zit. Deze ervaringen zul je je hele leven in je rugzakje meenemen.
Tot volgende week, tot je volgende verslag!
grs. Chris en Leonie -
12 September 2011 - 15:47
Sandra:
Heey maikel...
sowww wat een lang verhaal, lang maar erg leuk!
Is toch weer eens rustig op het werk dus tijd genoeg om te lezen..
Bin wel jaloers, echt een super ervaring lijkt ut mij!
En leuk un safari!! leuk om die beesten eens in het wild te zien! maak er ma leuke foto's van!!
Nou heel veel succes nog de laatste weken!
groetjes Sandra
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
